Centraal Auditieve Informatieverwerking
| Wat is een 'auditief verwerkingsprobleem'? Bron : Audiologieleerboek Het belangrijkste aanknopingspunt ('houvast') bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van een auditief verwerkingsprobleem is de aanwezigheid van de klachten bij afwezigheid van een significant gehoorverlies. Dit betekent overigens niet dat bij gehoorverliezen boven de 20 à 30 dB alle problemen ineens geheel door het gehoorverlies worden veroorzaakt. Mensen met een auditief verwerkingsprobleem (AVP) hebben problemen met het uitvoeren van meer complexe – auditieve – taken, zoals het selecteren van signalen (spraak) temidden van andere, het combineren en/of integreren van (spraak)signalen en het waarnemen of verwerken van gestoorde signalen. Vaak worden ruimere omschrijvingen gegeven zoals ' wat we doen met wat we horen' en 'het bewerken van het auditieve signaal om de informatie functioneel bruikbaar te maken'. Deze omschrijvingen hebben echter als nadeel dat allerlei basale auditieve functies, zoals richtinghoren, ook bij de centrale processen worden ingelijfd. Voor een centraal auditieve verwerkingsstoornis wordt in de internationale literatuur regelmatig de term '(Central) Auditory Processing Disorder' (CAPD, of meer recent: APD) gebruikt. De tweede afbakening betreft die naar de achterstanden c.q. stoornissen in de algemene ontwikkeling en/of de ontwikkeling van spraak en taal. Kinderen met auditieve verwerkingsproblemen kunnen de volgende 'bijkomende' problemen hebben: - Snel afgeleid zijn en hyperactiviteit - Korte aandachtsspanne - Slecht auditief geheugen, met name voor linguïstisch complex materiaal - Moeite met het begrijpen van verbale opdrachten; - Slechte leerprestaties en leesproblemen vanwege problemen met het koppelen van klanken met letters ('auditief-fonetische verwarring'). De vraag is of de auditieve verwerkingsproblemen – in de boven gegeven strikte definitie - veroorzaakt worden dóór, of zelfs deel uitmaken ván een ontwikkelingsstoornis (zoals ADHD, met een effect op aandacht en concentratie) van een spraak-taal probleem (zoals een verbale ontwikkelingsdyspraxie en een primaire taalstoornis) of van een leerprobleem (zoals dyslexie). De beantwoording van deze vraag heeft in de afgelopen tientallen jaren tot controversiële resultaten in de literatuur geleid. Als voorbeeld - m.b.t. de relatie tussen auditieve verwerkingsproblemen en specifieke (primaire) taalstoornissen - worden studies genoemd waarin aangetoond wordt dat de gevonden auditieve problemen veroorzaakt worden door een specifieke taalstoornis. Er zijn echter ook studies waarin het tegendeel geconcludeerd wordt: de taalstoornis wordt (mede) veroorzaakt door een auditief probleem. Niettemin is er in de literatuur voldoende bewijs voor het bestaan van specifieke auditieve verwerkingsproblemen. Deze zijn aangetoond bij volwassenen en kinderen met laesies van het centraal auditieve systeem en vaak wordt melding gemaakt van personen met klachten over de auditieve waarneming, waarbij andere vaardigheden geen problemen opleveren. De oorzaak van auditieve verwerkingsproblemen is meestal niet te achterhalen. Mogelijkheden zijn neurologische aandoeningen, verouderingsprocessen, cognitieve tekortkomingen en taalproblemen. Op www.audiologieboek.nl vindt u het complete hoofstuk inclusief informatie over de verschillende testen. |