Ioli woont in Griekenland met haar Griekse vader, Nederlandse moeder en twee oudere broers. Ze kreeg haar diagnose na een vruchtwaterpunctie.

Diagnose:

Het had niet veel gescheeld of ik had de zwangerschap af laten breken; overigens op advies van mijn gynaecologe hier. Gelukkig was ik assertief genoeg om zelf het internet op te gaan en informatie te zoeken, want ik zou Ioli voor geen goud hebben willen missen! Helaas bestond jullie site toen nog niet, maar nu dus gelukkig wel.

Hoe gaat het nu, april 2006

Ioli lachend aan de rand van het zwembad, ze heeft halflang bruin haar.
Ioli als peuter

Met Ioli gaat het eigenlijk heel goed. Als ik niet geweten zou hebben dat ze XXX had, zou ik tot op het moment echt niets gemerkt hebben. Er zijn wel een aantal ‘symptomen’ waaraan ze voldoet; vrij lang, maar nog niet extreem; nu 100 cm bij een leeftijd van 3 jaar; wel lange benen (mooi) en heel slank. Ook haar hoofd is niet groot, maar ik heb zelf ook geen groot hoofd en wat betreft lengte ben ik zelf ook niet klein; 1,76 cm. Ze is wel een beetje verlegen, maar niet extreem. Ik geloof dat haar broertje van 4,5 jaar verlegener is. Ze was iets na haar 2e jaar zindelijk en ze gaat sinds afgelopen oktober naar de ‘pediko’; een peuterspeelzaal waar ze elke dag heen kan. Ze vindt het daar erg leuk en gaat ook goed met de andere kinderen om. Qua motoriek vind ik haar ook erg goed, zowel fijne als grove. Verder is het een echte meid en laat ze zich vooral de kaas niet van het brood eten; ze is natuurlijk wel het een en ander gewend met twee oudere broertjes. Zoals je ziet tot op heden geen problemen.

Taalontwikkeling: tweetalig!

Ze is vorige week 3 jaar geworden en praat redelijk. Het is voor mij moeilijk in te schatten of ze een achterstand heeft of niet omdat ze tweetalig opgevoed wordt. Ten opzichte van haar oudste broertje (nu 6 jaar) loopt ze wel achter (toen hij 3 jaar was), maar ten opzichte van haar jongste broertje (nu 4,5 jaar) niet. Ik merk wel dat ze moeite heeft met ‘verhalen vertellen’, ze praat meer nog in woorden en korte zinnetjes. Ik denk dat ik beter kan beoordelen of ze echt een achterstand heeft als ze straks naar groep 1 gaat (over anderhalf jaar). Mocht het dan nodig zijn dan zal ik zeker therapie voor haar zoeken.

Ik ben wel bang dat ze misschien op school problemen gaat krijgen met de ‘bekende’ taalproblemen; misschien omdat ik keer op keer weer van anderen dit probleem lees. Hopelijk valt het mee want de ‘hulp’ die ik hier kan vinden is echt heel beperkt. Wat dat betreft zou het beter zijn om in Nederland te wonen…. maar ja, we moeten maar zien hoe het loopt. Soms denk ik, ik had niet willen weten dat ze XXX heeft, omdat het toch altijd in je achterhoofd zit, maar aan de andere kant ben ik blij het te weten, zodat mocht er zich een probleem voordoen, ik direct in kan grijpen.

Ik ben uiteraard erg trots op Ioli en ze is de mooiste en liefste dochter van de wereld, wat er ook gebeuren mag met haar!

Augustus 2007

Wat betreft onze Ioli: ze is inmiddels al weer bijna 4½ jaar en het gaat buitengewoon goed met haar. Nog steeds geen dingen waarvan ik zeg ‘anders dan anders’. Ze gaat half september naar de kleuterschool en heeft daar veel zin in. Verder eigenlijk weinig nieuws.

Groetjes van de moeder van Ioli

Januari 2013

Op de basisschool gaat het met Ioli moeizaam en het lezen is een probleem. We zijn bij een centrum geweest voor kinderen met leerproblemen waar de kinderen getest worden; een sessie met een basisschool lerares en een sessie met een psycholoog. Taal, rekenen en geschiedenis doet ze gewoon in haar klas maar aardrijkskunde/algemene vorming en godsdienst doet ze met een jongetje uit haar klas bij een juf die de kinderen met leerproblemen onder haar hoede heeft; tijdens deze uren doen ze die vakken maar wordt er extra aandacht besteed aan het lezen. Verder hebben we een juf die thuis elke middag met haar haar huiswerk doet…….we moeten hier roeien met de riemen die we hebben; hier op de Griekse scholen bestaan geen niveaus, zelfs niet op de Middelbare School……. in Nederland zou het denk ik een stuk makkelijker zijn, maar ja…. Het belangrijkste voor mij echter is dat Ioli een super vrolijk en lief kind is; ze gaat met veel plezier naar school, zeurt nooit over alle lessen etc. die ze moet doen. Verder is ze heel sociaal en heeft ze veel vriendinnen. Ze gaat naar tennis en volley en doet dat heel goed! Al met al geen grote problemen; soms vind ik het zelf misschien moeilijk te accepteren dat het niet heel goed gaat op school en vergelijk ik haar misschien te veel met haar twee oudere broers die het heel goed doen op school…..

Moeder van Ioli